در جامعه های ساده و ابتدایی، آموزش و پرورش هدف آگاهانه ای نداشت. هر فرد بتدریج طی مراحل مختلف زندگی و متناسب با سن و جنس و موقعیت اجتمایی خویش، الگوهای رفتاری را یاد گرفته و طی ترتیباتی به زندگی بزرگسالی راه می یافت. مثلا فرزندان درکنار پدر و مادر خود در امر جمع آوری میوه ها، رویدنی های خوردنی و چگونگی شکار و ساخت ابزار ابتدایی زندگی، محل خواب تهیه لباس و تهیه غذا همکاری و بصورت تجربی آموزش می دیدند. و مهارتهای زندگی را می آموختند. این نحوه ی آموزش شامل کلیه انسانها در سطح زمین بود و اختصاص به کشور و منطقه خاصی نداشت و در سرزمین ایران باستان و کهن نیز اینگونه بود.1
1-جامعه شناسی آموزش و پرورش، دکتر علی علا قه بند ص 2
آموزش ,زندگی ,نداشت ,طی ,تهیه ,جامعه ,آموزش و ,و پرورش ,نحوه ی ,ی آموزش ,این نحوه
درباره این سایت